سرکش

از گذشته تاریک و روشنم با تو، فقط خوبی و روشنی توی ذهنم مونده. 

بعد ار عروسی قسم خوردم فراموشت کنم و خودمو بندازم توی جریان زندگی با همسرم. چون عاشقشم. چون اون بهم محبت می کنه و کنارش آرومم. 

باهات حرف زدم. گفتی "حتی اگر برگردی هم من دیگه باهات ازدواج نمی کنم. فقط دوست و پارتنر!"

تو از همه چیز کندی و به زندگی عادی ت برگشتی. از همه چیز به جز سک.س. اگر برگردم باهام ازدواج نمی کنی چون می ترسی. ولی باهام دوست و پارتنر می شی چون نمی تونی از سک.س با من بگذری. 

متعجبم از خودم با این دیوونگی جنون آمیز! اگرچه می بینم این تنها هوس توعه که بعد جدایی تورو عاشق من نگه داشته و نه خود تو، ولی باز هم یه قسمت دیوونه شرور درونم خوشحاله که هنوز می تونم تسخیرت کنم.

از یه روزی به بعد، سعی کردم مشکلاتمونو پررنگ کنم. خاطرات خوب رو هی با خودم نکرار نکنم. از مقایسه همسرم با تو دست بردارم و سعی نکنم اونو شبیه تو کنم. 

با یه مشاور حرف زدم. با بهترین دوستم درد دل کردم. 

مشاور گفت "تو هنوز باهاش خداحافظی نکردی. باید توی ذهنت باهاش خداحافظی کنی." یه روز نشستم برات یه نامه خداحافظی نوشتم. که قرار نبود هیچ وقت به دستت برسه.

ولی یه اتفاق خیلی عجیب برای من اافتاده که با وجود اینهمه قراعن و شواهد هنوز صبح با فکر تو بیدار می شم و شب با یاد تو می خوابم و تمام روز درگیرتم! ذهن من بیش از حد سرکش و غیر قابل کنترل شده! خسته شدم. دیگه چیکار  باید بکنم!؟